الگوی اپیدمیولوژیک سوانح ترافیکی کشنده در استان های شمالی کشور در سال ۸۹

سابقه و هدف: استان های شمالی کشور (گیلان، گلستان و مازندران) به علت داشتن شرایط اقلیمی و جغرافیایی خاص، جاذبه های گردشگری و درنتیجه تردد زیاد از نقاط حادثه خیز ایران محسوب می شوند. هدف از این مطالعه بررسی الگوی اپیدمیولوژیک سوانح ترافیکی کشنده در استان های شمالی کشور بود. روش بررسی: در این مطالعه از داده های موجود در پزشکی قانونی استفاده شد. جامعه موردبررسی شامل کلیه ی افرادی است که در استان های شمالی در سال 89 دچار سانحه ترافیکی شده و جان خود را ازدست داده اند. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار11 stata انجام گرفت. برای توصیف دادها از شاخص های فراوانی، درصد و میانگین و برای تحلیل آن ها از آزمون مجذور کای و مقایسه میانگین ها (آزمون کروسکال والیس) استفاده شد. یافته ها: میزان بروز استانداردشده سنی 4/33 در هر 100000 نفر برآورد شد. میانگین سنی آن ها 43/0 ±45/39 بود. ازنظر جنسیت بیشتر قربانیان (15/80) درصد مرد بودند. برحسب وضعیت متوفی 66/44 درصد متوفیان را رانندگان تشکیل می داد. ضربه به سر به طور منفرد علت 92/48% مرگ در متوفیان بود. 26/63% تصادفات منجر به فوت در جاده های برون شهری حادث شدند. همچنین بین زمان بقاء و نوع خودرو مورداستفاده رابطه آماری معنی داری یافت شد. نتیجه گیری: میزان تصادفات کشنده در استان های شمالی بیشتر از منطقه و کشور می باشد. تصادفات کشنده گروه های سنی جوان را بیشتر درگیر کرده است. از طرفی مهم ترین علت فوت، ضربه به سر و بیشتر تصادفات در جاده های برون شهری بودند؛ بنابراین آموزش قوانین و مقررات راهنمایی و رانندگی به جوانان، استفاده از کیسه هوایی و بهبود وضعیت راه ها و جاده های برون شهری ازجمله اقداماتی هستند که توجه به آن ها در پیشگیری از تصادفات جاده ای می تواند کمک کننده باشد.